Beste lezer(es),
Ik weet niet of jullie dat gevoel herkennen, maar wat vliegt de tijd. Zo kom ik tot de ontdekking dat het alweer 2 maanden geleden is dat José een bericht plaatste op de weblog. In de tussentijd gelukkig wel een aantal van jullie kunnen spreken. Dan komt steevast de vraag voorbij hoe het gaat. Zeker als er een tijd niets op de weblog wordt geplaatst.
Ik mag zeggen dat het goed met mij gaat. De Daratumumab doet nog steeds haar werk. Mijn waardes blijven aardig stabiel. Een paar maanden geleden en ook de laatste keer was het bandje weer iets gestegen. Wat dit betekent moeten we de komende tijd afwachten. Het is niet duidelijk of het een stijging van de ziekte is of dat de Daratumumab (wat ook invloed heeft op het eiwit) de oorzaak is? De Daratumumab wordt maandelijks toegediend. Ook krijg ik elke maand weer uitslag van de bloeduitslagen. Zodra ik bloed heb geprikt, merk ik bij mij zelf toch een zekere mate van spanning. Dit ontgaat ook mijn lieve 3 meiden in huis niet. Mede daarom heb ik nog steeds zoveel waardering voor hoe zij met mij en mijn ziekte omgaan!
Als de waardes dan éénmaal bekend zijn, neemt de spanning weer snel af! Het “gewone” leven gaat dan gewoon weer door. Niet dat het in de tussentijd stil staat, maar het is voor mij toch altijd even anders. Kan mijn draai dan toch niet echt vinden.
Afgelopen week was het 25 jaar geleden dat José en ik verloofd zijn. Dan ben je “zomaar” 25 jaar verder -;)! Maar wat hebben we een heerlijke tijd samen gehad tot nu toe en we hopen dat er nog vele jaren mogen volgen.We gaan het binnenkort nog vieren. In juni hopen we 25 jaar getrouwd te zijn. Ik zou iedereen willen aanraden om uit dankbaarheid jullie feestjes te vieren. Wij hebben dit ook altijd mogen doen en hopen dat nog te blijven doen. Wat ben ik blij met deze vrouw die ik van God heb mogen ontvangen. Wat mogen wij er steeds voor elkaar zijn in veel lief en af en toe leed. En daarbij ook nog het het geluk dat we hebben met onze twee bijzondere dochters. Die zijn allebei druk met school, werk, sport en andere activiteiten. Dorien zit alweer in haar examenjaar en Saskia is begonnen aan haar studie Sociaal Werk. Kleintjes worden groot 🙂
Qua conditie gaat het goed op dit moment. Ik probeer een keer of 3 te sporten in de week en dat gaat goed. Het tennissen gaat ook weer lekker. Had een tijd geleden niet durven hopen dat ik weer zo op de baan zou kunnen staan. Ik voel mij dan ook een gezegend mens.
Hoop jullie dit keer niet te lang te laten wachten met mijn volgende bericht. Maar meestal is ook bij mij geen bericht ……….
Groetjes Hans
iederedageenbeetjekahler 